 |
| Sıtkı Sungur |
Ben rahmetli dedemi hiç hatirlamam.Uzun yıllar savaştığını ve hatta Yemen'de esir düşüp, İngiliz hapishanesinden kaçtığını,yalın ayak binbir güçlükle Turkiyedeki köyüne kadar yürüdüğünü annemden duymuştum.Osmanli ordusunun arap cephesinde ve kurtulus savasi doneminde aldığı mermi yaralari ve vücudunda cikarilamayan sarapnel parcalarina ragmen uzun yaşamış. Uzun boylu mavi gözlü bir Çerkez savascisiymis.Akrabalarim hep bana dedeme çok benzedigimi söylerdi.Babam dedemden hiç bahsetmezdi.
Sene 1973 Bandırma Ortaokulunda ilk senem arkadaşlarla deniz kenarında balıkçılari izlerdik.İhtiyar bir balıkçı ağlarıni örüyordu.Gozlerini kısarak bana bakıyordu.Bana doğru işaret ederek"
-Çakır çocuk"senin dedenin ismi Yusuf mu? diye sorunca çok sasirmistim. Önce duraksadim.
-"Evet nereden biliyorsun?" diye sordum.Bana dedemi çok iyi tanıdığını (babası çarık yaparmış;) ona köyde çarık sattığını anlattı.
-Ama sana anlatacağım konu farklı. deyince daha da çok sasirmistim.
-"Bu bir hikaye değil gerçek yaşanmış bir olay beni iyi dinle" diyerek başladı anlatmaya.
- "Senin deden bir kahramandir.Ben çocuktum.Yunan kaçmadan önce her yeri yakıyor.Sokakdaki insanları vuruyordu.Ben kayigin icinde korkudan titriyordum.Aglarin altina saklandim.Yunan herkesi şu gördüğün camiye kilitliyordu.Annem ve babam kizkardesim o caminin içindeydi. Senin deden ve üç arkadaşı geldi.Yunan camiyi ve içindeki insanlarla beraber yakacakti.Deden uzun namlulu mavzerle her attığı mermide bir Yunan askerini deviriyordu.On dakikada hepsini temizlediler.Camideki insanları kurtardılar.Camiye doğru koşarken hem ağlıyor hem seviniyordum.Cakir çocuk senin deden Koca Yusuf hem kahraman hem çok iyi bir insandı.Onunla gurur duy".
Okul saati gelmişti .Okula doğru yürürken.Hic görmediğim dedemin kim olduğunu bir yabancıdan duymuştum Gozlerim dolmustu.Babama çok kızgindim.Bana niye bunlari anlatmadi.Ona bunları soracaktım.Ama o çok uzaklardaydi.Almanya da çalışıyordu.Her sene bir ay izine gelir,tüylü foter şapkası elinde çift bavul ile onu gördüğümüzde bayram ederdik.
Babam gelmişti.Biz bavullari cukulatalari karıştırırken,babam bizi izliyordu".
-Baba sana bir şey soracağım." dedim.ona.
- Sen bize dedemin kahraman olduğunu niye anlatmadin? diye sordugumda .Babam çok sasirmisti.
-Oglum dedi.Deden çok uzun yıllar savaştı onun kahramanliklari gerçekten bir destandı.Cerkez Ethem ve deden gibi bir çok Çerkez savaşçıyi yıllar sonra Atatürk şeref madalyası ile onurlandırdı ve onları Ankara'ya meclise davet etti.Hic biri madalya almaya gitmedi.Cerkez Ethem gibi bir kahramanı,kuvayi milli savaşçısını gerçek bir Türkiye sevdalısıni bir politika malzemesi yapıp entrikalarla vatan haini ilan eden bir anlayışı protesto etmişlerdi.Bu nedenle deden geçmişte olanları anlatmayı sevmezdi.Unutmak istiyordu.Cok acı çekmişti.Onlari Bandirma da camiye gönderen Çerkez Ethem di.
Cok duygulanmistim.Aglamak istiyordum ama babam gelmişti.Sevinc gözyaşları Duygularimi altüst etmişti.Gercek kahramanlar tarih kitaplarinda değil kalplerde halen yaşıyordu.Tum Türkiye sevdalıları şehitler ,kahramanlar ruhunuz şad olsun.
Sene 1973 Bandırma Ortaokulunda ilk senem arkadaşlarla deniz kenarında balıkçılari izlerdik.İhtiyar bir balıkçı ağlarıni örüyordu.Gozlerini kısarak bana bakıyordu.Bana doğru işaret ederek"
-Çakır çocuk"senin dedenin ismi Yusuf mu? diye sorunca çok sasirmistim. Önce duraksadim.
-"Evet nereden biliyorsun?" diye sordum.Bana dedemi çok iyi tanıdığını (babası çarık yaparmış;) ona köyde çarık sattığını anlattı.
-Ama sana anlatacağım konu farklı. deyince daha da çok sasirmistim.
-"Bu bir hikaye değil gerçek yaşanmış bir olay beni iyi dinle" diyerek başladı anlatmaya.
- "Senin deden bir kahramandir.Ben çocuktum.Yunan kaçmadan önce her yeri yakıyor.Sokakdaki insanları vuruyordu.Ben kayigin icinde korkudan titriyordum.Aglarin altina saklandim.Yunan herkesi şu gördüğün camiye kilitliyordu.Annem ve babam kizkardesim o caminin içindeydi. Senin deden ve üç arkadaşı geldi.Yunan camiyi ve içindeki insanlarla beraber yakacakti.Deden uzun namlulu mavzerle her attığı mermide bir Yunan askerini deviriyordu.On dakikada hepsini temizlediler.Camideki insanları kurtardılar.Camiye doğru koşarken hem ağlıyor hem seviniyordum.Cakir çocuk senin deden Koca Yusuf hem kahraman hem çok iyi bir insandı.Onunla gurur duy".
Okul saati gelmişti .Okula doğru yürürken.Hic görmediğim dedemin kim olduğunu bir yabancıdan duymuştum Gozlerim dolmustu.Babama çok kızgindim.Bana niye bunlari anlatmadi.Ona bunları soracaktım.Ama o çok uzaklardaydi.Almanya da çalışıyordu.Her sene bir ay izine gelir,tüylü foter şapkası elinde çift bavul ile onu gördüğümüzde bayram ederdik.
Babam gelmişti.Biz bavullari cukulatalari karıştırırken,babam bizi izliyordu".
-Baba sana bir şey soracağım." dedim.ona.
- Sen bize dedemin kahraman olduğunu niye anlatmadin? diye sordugumda .Babam çok sasirmisti.
-Oglum dedi.Deden çok uzun yıllar savaştı onun kahramanliklari gerçekten bir destandı.Cerkez Ethem ve deden gibi bir çok Çerkez savaşçıyi yıllar sonra Atatürk şeref madalyası ile onurlandırdı ve onları Ankara'ya meclise davet etti.Hic biri madalya almaya gitmedi.Cerkez Ethem gibi bir kahramanı,kuvayi milli savaşçısını gerçek bir Türkiye sevdalısıni bir politika malzemesi yapıp entrikalarla vatan haini ilan eden bir anlayışı protesto etmişlerdi.Bu nedenle deden geçmişte olanları anlatmayı sevmezdi.Unutmak istiyordu.Cok acı çekmişti.Onlari Bandirma da camiye gönderen Çerkez Ethem di.
Cok duygulanmistim.Aglamak istiyordum ama babam gelmişti.Sevinc gözyaşları Duygularimi altüst etmişti.Gercek kahramanlar tarih kitaplarinda değil kalplerde halen yaşıyordu.Tum Türkiye sevdalıları şehitler ,kahramanlar ruhunuz şad olsun.
Yazan: Sıtkı Sungur
Not: Ekteki foto, bahsi geçen Haydar Çavuş Cami nin o yıllarda ki görüntüsüdür.
 |
| Haydar Çavuş Camii |
Kayıtlar
2 yorum:
Allah bu kahramanlarımız gani gani rahmet eylesin bütün şehitlerizin mekanı cennet olsun Allah o acıları bir daha yaşatmasın Amin ■edeterzi marmaris●
Sıkıntı abi seninle gurur duyuyorum ●ede terzi■
Yorum Gönder